๒. การศึกษาที่แท้จริง
- คุณภาพการศึกษาที่เราอยากสร้างให้กับเด็ก คือ ความสามารถที่จะใช้สติปัญญา เพื่อแก้ปัญหาของตัวเอง บุคคล และสังคมที่เกี่ยวข้อง แต่คุณภาพข้อนี้เป็นจุดอ่อนทางการศึกษาของเรามาโดยตลอด ทำให้สังคมไทยส่วนมากอ่อนแอทางสติปัญญา ไม่สามารถสร้างความเชื่อมั่นให้กับคนไทย ที่จะยืนอยู่ได้ด้วยตนเอง สร้างแต่นิสัยและพฤติกรรมพึ่งพาผู้อื่นมากกว่าที่จะพึ่งตนเอง ดีที่สังคมไทย คนไทยยังมีหลักแนวคิดทางพระพุทธศาสนาอยู่บ้าง จึงพอเอาตัวรอดได้
- นักการศึกษาในยุคปฏิรูปมักพูดกันมากกว่า อัจฉริยภาพทางความคิดเป็นเป้าหมายสำคัญของคุณภาพการศึกษา เป็นจุดหมายปลายทางที่หลักสูตรกำหนดเป็นมาตรฐานคุณภาพที่ทุกโรงเรียนต้องฝึกฝนให้เด็กมีความสามารถในการคิดวิเคราะห์ คิดสังเคราะห์ มีวิจารณญาณ มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ ซึ่งเป็นการบ้านข้อใหญ่ที่สุดของคนเป็นครู ทำอย่างไรเราถึงจะปลูกฝังสร้างสติปัญญาให้เกิดขึ้นในตัวเด็กๆได้
- กระบวนการทางวิทยาศาสตร์และวิจัยเป็นกระบวนการหนึ่ง ที่มีส่วนช่วยให้เด็กของเราเติบโตด้านการศึกษา โดยการฝึกฝนให้เด็กรู้จักการเรียนรู้จากการสังเกตต่อปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในตัวของเขาเองและสิ่งแวดล้อมภายนอก และอีกกระบวนหนึ่ง คือ กระบวนการทางพระพุทธศาสนา โดยการฝึกให้เด็กรู้จักฝึกกาย ใจให้สงบนิ่ง ตั้งใจดู และพิจารณาความรู้สึก อารมณ์ ความคิดที่เกิดในใจ ซึ่งก็คือแนวทางของศีล สมาธิ ปัญญา นั่นเอง
- แต่ในโลกที่มีความรู้มากมาย กว้างใหญ่ ไพศาลเหลือคณานับ บทบาทใหม่ที่เราเป็นครูแห่งยุคสมัยต้องปรับเปลี่ยน คือ การฝึกวิธีหาความรู้ที่หลากหลายให้แก่เด็ก ๆ เพื่อให้เขามีความสามารถในการเรียนรู้ ได้อย่างไม่มีข้อจำกัดในยุคเทคโนโลยีสารสนเทศ(ไอที) ซึ่งเราต้องเข้าใจว่าไอที จะเข้ามาแทนที่ครูไม่ได้ แต่จะช่วยให้ครูมีโอกาสเปลี่ยนวิธีสอนจากการบอกความรู้ ไปสู่การให้เด็กเป็นผู้แสวงหาความรู้ด้วยตัวเองได้มากขึ้น นี่คือบทบาทอีกประการหนึ่งที่เราต้องพัฒนาขึ้น
- โรงเรียนทั่วๆ ไปมักมองข้าม และละเลยที่จะปลูกฝังให้เด็กๆ มีความรักความเมตตาต่อผู้อื่น และสรรพสิ่งรอบตัวได้อย่างแท้จริง การปลูกฝังให้ความรักเจริญงอกงามในจิตใจ ไม่สามารถทำได้ด้วยการบรรยายในชั้นเรียน แต่ด้วยการจัดบรรยากาศ การปฏิบัติต่อกัน และกิจกรรมหลากหลาย ให้เด็กได้ลงมือกระทำจริง น้ำทุกหยดที่เด็ก ๆ รดไปยังต้นไม้ที่เขารับผิดชอบ คือปฏิบัติการแห่งความรักที่สำคัญมากทีเดียว ขยะทุกชิ้นไม่เพียงแต่จะทำให้โรงเรียนสะอาดเท่านั้น แต่มันหมายถึงจิตใจที่สามารถจะรักผู้อื่นด้วย
- อีกสิ่งหนึ่งที่เพื่อนครู ไม่ควรมองข้าม คือ การฝึกฝนคุณลักษณะพื้นฐานที่จะช่วยให้เด็กๆ เติบโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่มีพฤติกรรม บุคลิกภาพที่เข้าได้ทุกสังคม รวมทั้งการฝึกฝนให้เด็กมีทักษะพื้นฐานในการทำงานที่ช่วยให้สามารถประกอบการงานอาชีพพึ่งตนเองได้ในอนาคต จึงเป็นสิ่งที่จำเป็นที่ต้องปลูกฝังให้กับเด็ก และไม่ควรหลีกเลี่ยงความรับผิดชอบแต่อย่างใด
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น