หนังสือหลายเรื่องกล่าวถึงการต่อสู้ระหว่าง พระเอกซึ่งเป็นผู้กล้า ...กับจอมมารผู้ชั่วร้าย...
>
เรื่องราวเหล่านี้ถ้าหากพลอตไม่ซับซ้อนมาก จอมมารก็อาจไม่ค่อยมีหลักการ แต่เป็นคนอารมณ์ดี ชอบหัวเราะ “วะฮ่าฮ่าฮ่า กูอยากยึดครองโลก กูก็ไม่รู้หรอกว่ายึดไปทำไม พลอตมันเขียนแบบนี้!”
>
แต่หากพลอตซับซ้อนหน่อย ก็จะมีการให้เหตุผลกับจอมมารมากขึ้น เช่น “...เราเป็นจอมมารเพื่ออะไรบางอย่าง...”
>
ลึกลงไปหลายครั้งเหตุผลนั้นก็เป็นสิ่งที่ดี เช่น ต้องการให้บ้านเมืองเจริญ ต้องการให้เผ่าพันธุ์ของตัวเองอยู่รอด หรือแม้แต่ต้องการสันติภาพอันถาวร... หลายครั้งเป้าหมายปลายทางไม่ได้ต่างจากพระเอก
>
...สิ่งที่แตกต่างกันคือวิธีการ...
>
เช่น หากพระเอกเดินไปพบเด็กกำลังจมน้ำ และหมู่บ้านที่กำลังถูกไฟไหม้พร้อมกัน พระเอกต้องตัดสินใจว่าจะช่วยใครก่อน
>
ถ้าพระเอกนั้นมีความสามารถจริง เขาจะไม่ยอมละทิ้งธรรมะเล็กเพื่อธรรมะใหญ่ เขาจะรีบว่ายน้ำไปช่วยเด็ก แล้วรีบปีนกลับขึ้นไปช่วยดับไฟที่หมู่บ้านจนสำเร็จ หากทำได้เช่นนี้จึงนับเป็นฮีโร่
>
แต่ถ้าเป็นจอมมาร เขาจะไม่ลังเลที่จะเสียสละส่วนน้อยรักษาส่วนใหญ่ เขาจะวิ่งไปช่วยดับไฟที่หมู่บ้านทันที และเผลอๆ อาจจะยิงเด็กคนนั้นตาย เพื่อไม่ให้ผู้คนสับสน
>
จอมมารมักเห่อเหิมในอำนาจ ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขาโดยไม่เลือกวิธีการ ไม่สนใจความเดือดร้อนของคนอื่น พระเอกจะมองว่าจอมมารโหดร้าย จอมมารจะมองว่าพระเอกไร้เดียงสา ไม่มีประสิทธิภาพ...
>
หากให้ผู้คนตัดสิน ใครๆ ก็ต้องบอกว่าพระเอกนั้นดีกว่าจอมมาร... แต่ในบางสถานการณ์ จอมมารก็จัดการปัญหาบางอย่างได้ดีกว่าพระเอก...
>
โลกที่เราอาศัยอยู่นั้น ไม่ใช่โลกที่มีธรรมะกำลังต่อสู้กับความชั่วร้าย...เท่านั้น แต่...เป็นโลกที่ “ธรรมะ” อย่างหนึ่ง กำลังต่อสู้กับ “ธรรมะ” อีกอย่างหนึ่ง.
>
ในยามสังคม "ทุรเข็ญ" เพราะทัศนคติ ตรรกะวิปริต อาเพศ วิบัติไปหมดทุกอย่าง แม้แต่ผู้นำด้านการบริหาร และศาสนา
>
ถ้าเข้าใจ ก็ย่อมมีชีวิตที่พอมีความสุขได้
>
เรื่องราวเหล่านี้ถ้าหากพลอตไม่ซับซ้อนมาก จอมมารก็อาจไม่ค่อยมีหลักการ แต่เป็นคนอารมณ์ดี ชอบหัวเราะ “วะฮ่าฮ่าฮ่า กูอยากยึดครองโลก กูก็ไม่รู้หรอกว่ายึดไปทำไม พลอตมันเขียนแบบนี้!”
>
แต่หากพลอตซับซ้อนหน่อย ก็จะมีการให้เหตุผลกับจอมมารมากขึ้น เช่น “...เราเป็นจอมมารเพื่ออะไรบางอย่าง...”
>
ลึกลงไปหลายครั้งเหตุผลนั้นก็เป็นสิ่งที่ดี เช่น ต้องการให้บ้านเมืองเจริญ ต้องการให้เผ่าพันธุ์ของตัวเองอยู่รอด หรือแม้แต่ต้องการสันติภาพอันถาวร... หลายครั้งเป้าหมายปลายทางไม่ได้ต่างจากพระเอก
>
...สิ่งที่แตกต่างกันคือวิธีการ...
>
เช่น หากพระเอกเดินไปพบเด็กกำลังจมน้ำ และหมู่บ้านที่กำลังถูกไฟไหม้พร้อมกัน พระเอกต้องตัดสินใจว่าจะช่วยใครก่อน
>
ถ้าพระเอกนั้นมีความสามารถจริง เขาจะไม่ยอมละทิ้งธรรมะเล็กเพื่อธรรมะใหญ่ เขาจะรีบว่ายน้ำไปช่วยเด็ก แล้วรีบปีนกลับขึ้นไปช่วยดับไฟที่หมู่บ้านจนสำเร็จ หากทำได้เช่นนี้จึงนับเป็นฮีโร่
>
แต่ถ้าเป็นจอมมาร เขาจะไม่ลังเลที่จะเสียสละส่วนน้อยรักษาส่วนใหญ่ เขาจะวิ่งไปช่วยดับไฟที่หมู่บ้านทันที และเผลอๆ อาจจะยิงเด็กคนนั้นตาย เพื่อไม่ให้ผู้คนสับสน
>
จอมมารมักเห่อเหิมในอำนาจ ทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเขาโดยไม่เลือกวิธีการ ไม่สนใจความเดือดร้อนของคนอื่น พระเอกจะมองว่าจอมมารโหดร้าย จอมมารจะมองว่าพระเอกไร้เดียงสา ไม่มีประสิทธิภาพ...
>
หากให้ผู้คนตัดสิน ใครๆ ก็ต้องบอกว่าพระเอกนั้นดีกว่าจอมมาร... แต่ในบางสถานการณ์ จอมมารก็จัดการปัญหาบางอย่างได้ดีกว่าพระเอก...
>
โลกที่เราอาศัยอยู่นั้น ไม่ใช่โลกที่มีธรรมะกำลังต่อสู้กับความชั่วร้าย...เท่านั้น แต่...เป็นโลกที่ “ธรรมะ” อย่างหนึ่ง กำลังต่อสู้กับ “ธรรมะ” อีกอย่างหนึ่ง.
>
ในยามสังคม "ทุรเข็ญ" เพราะทัศนคติ ตรรกะวิปริต อาเพศ วิบัติไปหมดทุกอย่าง แม้แต่ผู้นำด้านการบริหาร และศาสนา
>
ถ้าเข้าใจ ก็ย่อมมีชีวิตที่พอมีความสุขได้
