อย่า "ฝันเฟื่อง" สร้างสรรค์สังคม ให้ทุกคนเป็น "คนดี"

มีหลายท่าน หลายคน ต่างมีจิตใจที่ปรารถนาดี อยากให้สังคมนี้สงบสุข รุ่งเรือง และมีแต่ "คนดี"

เมื่อก่อนสมัยที่ผมอายุยังน้อย ทำงานเป็น "ครูผู้สอน" ใหม่ๆผมก็คิดเช่นนั้น และลงมือแก้ไขพัฒนาเด็กอย่าง "ทุ่มเท"ผลที่ได้ คือ "น้อยนิด"

ตอนแรกก็น้อยใจ โทษระบบสังคมไม่ดี นักการเมืองไม่ดี กฏหมายไม่เข้มแข็ง ข้าราชการไม่เอาจริงรวมทั้งคนในสังคม "ไม่ค่อยมีคนดี" ทุกคน "มีจิตสำนึก" ที่ดีน้อย

แต่....ผมโชคดีที่ได้เรียนรู้หลักการ แนวคิดทางพุทธศาสนา "อย่างจริงจัง" มาตั้งแต่วัยเด็ก  และต่อมาเมื่อมีประสบการณ์การทำงาน และชีวิตมากขึ้น   จนกลายเป็น "ครูผู้ฝึก" 

ผมจึงเข้าใจได้อย่าง "แจ่มแจ้ง" ว่า "ไม่มีทางทำได้"

เพราะ.....

1. คนทุกคน "เหมือนกัน" แต่...ไม่เท่ากัน

2. คนเราแปรเปลี่ยนเสมอ แม้ในวันหนึ่งๆ ก็ทำทั้ง "สุจริต" และ "ทุจริต" หรือ "กุศล" และ "อกุศล" เสมอ ไม่มีใครคงที่ตลอดไป

3. ดี-ชั่ว, ถูก-ผิด, ควร-ไม่ควร, ฯลฯ เป็นเรื่อง "สมมติ" ของสังคมหนึ่งๆ ของจริงชีวิตมนุษย์ มีแค่ "ทุกข์กับสุข" เท่านั้น

4. "คน" ย่อมทำผิดได้ พลาดได้ พลั้งได้ เผลอได้ ทุกคน

เมื่อผม "เข้าใจ" แล้ว ผมก็ยอมรับว่า สังคมอย่างไรๆ ก็ "แตกต่างกัน"ไม่มีทางทำให้สังคมของคน "มีแต่คนดี" หรือ ทำให้ทุกคน "เสมอกัน" ได้

แม้...คนใน "วงการศึกษา" หรือ "วงการพระภิกษุ" ที่ผมเคยอยู่ด้วย ทำงานด้วย  ก็เป็น "คน" ที่สังคมเชื่อว่าเป็นปัญญาชน มีจิตใจที่ดีกว่าใคร  ก็ยังมีทั้ง "คนขี้เกียจ" , "คนเอาเปรียบ" , "คนขี้โกง" "คนเหลวไหล" , "คนบ้ากาม" ,คนขยัน" , "คนเป็นครู" , "พระทุศีล"  ฯลฯ

ทั้งๆที่คนในวงการศึกษา วงการพระ สังคมมอบให้มีหน้าที่ "สอน" และ "ฝึก" ผู้เยาว์ ให้เจริญเติบโตทั้งสติปัญญา และจิตใจด้วย "ความเมตตา" และ "ให้โอกาส" เด็กแก้ไขพัฒนาตนเองเขาเหล่านั้น ก็ยังทำหน้าที่นี้ไม่ได้เต็มที่เลย แถมบางคนยัง "ทำลาย" อนาคตของผู้เยาว์อีก.

แล้วนับประสาอะไรกับ "สังคม" ที่ใหญ่เป็น "ประเทศ"จะไม่มีคนประเภทต่าง ๆ เหล่านั้นได้

ขอเพียงแต่ว่า...... 

สังคมที่ดี คือ คนในสังคมนั้นต่าง"ใจกว้าง" และ "อดทน" เห็น "คนเป็นคน" "ให้โอกาส" ทุกคนพัฒนาปรับปรุงตัวเองได้ไม่ดูถูกเหยียดหยาม กดขี่ชนชั้นวรรณะ

รวมทั้งเพียงแค่ "ผู้นำ" ในสังคมทำตนเป็นแบบอย่างที่ดี  มีจิตใจเสียสละ หรือถือศีลห้าก้ได้

แล้วทุกคนต่างก็ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด เต็มที่ที่สุด
ทำทุกอย่างด้วย "ใจรัก" และมี "น้ำใจ" รวมทั้ง "เห็นใจ" ต่อกัน

ไม่ "ฝันเฟื่อง" ถึงสังคม แบบ "ยูโทเปีย" หรือ "พระศรีอาริย์" เลย

เท่านี้ก็เป็นการ "พอเพียง" แล้วครับ