ในโลกนี้ ถ้าเปรียบชีวิตเหมือนหนังสือเล่มหนึ่ง
จะเห็นว่าความจริงแล้วไม่มีหน้าหนึ่งสีดำ(คนไม่ดี) หน้าหนึ่งสีขาว(คนดี)
และไม่มีเส้นกึ่งกลางกั้นแบ่งขาวดำ (คนเกือบดีเกือบชั่ว)
เพราะทุกหน้า มีทุกสีอยู่ในหน้าเดียวกัน
แต่ถ้ามีหนังสือชีวิตเล่มใด มีหน้าหนึ่งสีดำ หน้าหนึ่งสีขาว
หรือมีเพียงสีใดสีหนึ่งเพียงสีเดียวแสดงว่า
หนังสือชีวิตเล่มนั้นถูกบิดเบือนความจริง (สร้างภาพ)
แต่มีความเป็นไปได้เหมือนกัน(น้อยมาก)ในอนาคต
ที่หนังสือชีวิตเล่มนั้นอาจจะมีสีใดสีหนึ่งเจือจางลง
ไปเข้มที่สีอื่น กลายเป็นสีใดสีหนึ่งขึ้นทีละน้อย
จนสีนั้นโดดเด่นกว่าสีอื่นทุกหน้าก็เป็นได้
แต่ถ้าเหลือบมองดูดีๆ ก็อาจจะเห็นสีอื่นแทรกปะปนอยู่ดี
หรือหนังสือชีวิตเล่มนั้น
อาจจะทุกสีเจือจางลง
จนเหลือแต่กระดาษที่ว่างเปล่าในที่สุด ก็เป็นไปได้
แต่...จะไม่มีทางเป็นไปได้ที่หนังสือชีวิต
จะหน้าหนึ่งสีดำหน้าหนึ่งสีขาว แต่ประการใดๆทั้งปวง
รู้อย่างนี้แล้ว ทำไมคนทั่วไป
ส่วนมากยังอยากเห็นหนังสือชีวิต
บางเล่มบางหน้ามีแต่สีดำ หรือสีขาว
เพียงอย่างเดียว
(ดีนะที่ไม่ยกสีเหลือง สีแดงมาเอ่ยถึง)
เข้าใจผิด หลงผิดตัวคนเดียวไม่พอ
ทำไมต้องอยากให้คนอื่นเข้าใจผิด หลงผิดตามไปด้วย
หรือว่า...ทุกคน พอๆ...กัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น